Poprawiam po innych. Powikłania po zabiegach medycyny estetycznej

Często się zdarza, że poprawiam po innych lekarzach. Prawie trzydzieści procent moich pacjentów to pacjenci „z odzysku” – tacy, którzy byli wcześniej w innych gabinetach, ale zabiegi, jakim się tam poddawali, nie przyniosły efektów, albo im wręcz zaszkodziły. Dlaczego? Albo do konkretnego problemu wykorzystywano niewłaściwą terapię, albo ktoś nie umiał wykorzystać narzędzi, jakie miał do dyspozycji, albo też stosował urządzenia lub preparaty, jakie miał, bo nie miał tych, które byłyby najwłaściwsze. Ostatnia przyczyna to zwyczajny brak dość rozległej wiedzy i doświadczenia, które prowadzą do tak kuriozalnych przypadków, jak próby leczenia przebarwień laserem ablacyjnym lub zastosowanie TCA na melasmę. Poza tym lekarze dość powszechnie dają się sterować producentom sprzętu i preparatów, a tym zależy nie na tym, aby pomóc pacjentowi, ale aby poszły w górę słupki sprzedaży.

Pacjenci z powikłaniami

Kiedy już coś gabinetom nie wyjdzie, wtedy często odsyłają gdzie indziej. Brak im sprzętu, albo po prostu nie mają doświadczenia, by poradzić sobie z powikłaniami, które stanowią czasami naprawdę poważne wyzwanie. Z rozmów z pacjentami wywnioskowałem, że gabinety zdradzają niekiedy żenującą tendencję do wykorzystywania pacjentów (zwłaszcza tych, którzy przychodzą z powikłaniami z innych gabinetów), proponując im najdroższe zabiegi, rzekomo w celu poprawy tego, co gdzie indziej „nie wyszło”, gdy tymczasem nie tylko nie są one skuteczne, ale mogą wręcz pogorszyć sytuację pacjenta.

Tymczasem pacjentów z powikłaniami będzie coraz więcej, bo coraz więcej wykonuje się zabiegów medycyny estetycznej. Od razu zaznaczę, że powikłania nie są niczym niezwykłym, zdarzają się i będą się zdarzać. Także i mnie się zdarzały, ale ja reaguję, nie chowam głowy w piasek, nie odsyłam pacjenta, nie pogarszam jego sytuacji kolejnymi, coraz mniej trafionymi zabiegami, drenując przy okazji jego kieszeń. Bardziej istotne jest to, dlaczego się komuś zdarzają i jak często. Czy to kwestia zbiegu niekorzystnych czynników, czy też zaniedbań, złego sprzętu, braku wiedzy?

Zobacz też:
Linda Evangelista – powikłania po kriolipolizie

Leczenie pacjentów z powikłaniami uczy pokory wobec medycyny estetycznej. Lubię przyjmować takich pacjentów, bo się na nich wiele uczę. Bardzo często też z tego powodu – a także dlatego, że mam świadomość trudnej sytuacji pacjenta, który w celu poprawy czyjegoś błędu musi się poddać serii wielu zabiegów – liczę za zabiegi mniej, niż to wynika z cennika.

Jest kilka przyczyn, dla których zabiegi wymagają poprawy:

– brak efektu

– brzydki efekt

– powikłania

– połączenie dwóch z wymienionych wyżej przyczyn

Brak efektu

Zawsze mnie intryguje, dlaczego – gdy widać, że zabieg nie działa – lekarz kontynuuje serię, zamiast zmienić strategię leczenia, metodę lub choćby parametry urządzenia. Pacjenci z brakiem efektu zabiegu, wykonanego wcześniej w innym gabinecie, to spora grupa moich pacjentów. Najczęściej inne gabinety nie radzą sobie z przebarwieniami, rozstępami i bliznami. Tak jak pacjentka po ośmiu zabiegach na blizny, wykonywanych gdzieś bez skutku przy pomocy lasera frakcyjnego. Ja zastosowałem u niej dopiero dwa zabiegi skojarzonej terapii, a już widać ok. 30 proc. poprawy.

Brzydki efekt

To bardzo częsty problem, z którym zwracają się do mnie pacjenci innych gabinetów. Co gorsza, gabinety te nie przyjmują reklamacji, choć pacjent wygląda źle. Do poprawek trzeba dysponować naprawdę dobrym sprzętem i odpowiednimi materiałami. Dzięki niemu można być skutecznym w tym, co się robi. Zdarza się na przykład, że na jakiś problem w większości przypadków działa konkretny laser. Ale może się okazać, że są wyjątki. I co wtedy? Ja mam zawsze alternatywę, na przykład inny laser. Jestem gotowy na zajmowanie się różnymi powikłaniami.

Przykład, który przytoczę, nie dotyczy efektu brzydkiego w sensie dosłownym. Kobieta, o przypadku której opowiem, wyglądała dobrze. Do tego stopnia, że kiedy przyszła do mnie i powiedziała, że zepsuto jej wygląd, byłem zdezorientowany. Dopiero kiedy mi pokazała zdjęcia sprzed zabiegu, zrozumiałem: wcześniej była olśniewająco piękna. Okazało się, że jakiś gabinet zaproponował jej zabieg wolumetrii kwasem hialuronowym. Po co pięknej młodej kobiecie proponuje się upiększanie?

Niestety, w niektórych gabinetach kwas hialuronowy to główny produkt, stosowany na bardzo dużo problemów. Jest to oczywiście bardzo dobry preparat, ale nie uniwersalny, nie na wszystko. Sam oczywiście stosuję kwas hialuronowy, ale jako jedną z wielu metod. Wykorzystuję go głównie na usta lub wtedy, gdy potrzebny jest szybki efekt, oraz do niedużych korekt. Podanie dużych ilości kwasu może wywołać efekt sztuczności.

Efekty uboczne zabiegu w postaci nieestetycznego wyglądu widoczne są bardzo często na ustach. Niby nic takiego, a jednak pacjent wygląda sztucznie lub brzydko. To dlatego, że np. kształt ust nie jest dostosowany do kształtu twarzy, albo górną wargę powiększono tak, że jest większa niż dolna.

Zobacz koniecznie:
Powiększanie ust kwasem hialuronowym – powikłania

 

Skąd się biorą powikłania

Powikłania wynikają z różnych przyczyn: z niedbałości, z nadgorliwości, a czasem z niedoinformowania lekarza lub zatajenia przez pacjenta informacji o tym, że na przykład bierze leki lub choruje na Hashimoto, czasami też samoistnie. Najczęstsze powikłania pozabiegowe to przebarwienia, blizny, zwłóknienia oraz grudki po kwasie hialuronowym. Leczenie powikłań, samo w sobie bardzo czasochłonne, często trudne, jest dla mnie wyzwaniem, a równocześnie źródłem stresu. No bo często nie wiadomo, dlaczego powikłanie wystąpiło, i nie do końca wiadomo jak organizm będzie reagować na zabiegi korygujące. Na szczęście są efekty, chociaż nie zawsze udaje się całkowicie usunąć problem i często pojawiają się wolniej niż w standardowych terapiach.

Ostatnio leczę pacjentkę z blizną na nosie i czole. Podczas zabiegu podania kwasu hialuronowego, który miał jej wypełnić grzbiet nosa, doszło do rzadkiego przypadku przebicia tętnicy i zatkania jej kwasem. To niebezpieczne, bo może prowadzić do utraty wzroku i martwicy skóry. W czasie zabiegu pacjentka wyraźnie dawała sygnał, że coś jest nie tak. Lekarka, która podawała kwas kaniulą, zignorowała jednak ryzyko, bo uważała, że kanilulą przebicie tętnicy jest niemożliwe. Nie zareagowała, gdy pacjentka, informowała ją w trakcie zabiegu, że dziwnie się czuje, ani po kilku godzinach, gdy telefonicznie informowała, że odczuwa bolesność i ma zaburzenia widzenia. W końcu trafiła do szpitala. Dopiero wówczas rozpuszczono jej kwas hialuronowy, ale było już na tyle późno, że wskutek niedrożności tętnicy doszło do martwicy tkanki przy nosie i na czole i wylewów w oku. Na szczęście pacjentka wzroku nie straciła. Pozostała jednak z bliznami, w tym bardzo trudną do usunięcia przerostową blizną przy nosie.

Zobacz koniecznie:
Martwica czoła po kwasie hialuronowym

Połączenie różnych przyczyn

Na czym to polega, pokażę na przykładzie pacjentki, którą mam od marca ubiegłego roku. Kobieta miała nietypową, poziomą dolinę łez, którą wypełniono jej kwasem hialuronowym. Po upływie czasu okazało się, że kwas się przesunął i dolina łez jeszcze bardziej się pogłębiła. Próbowano więc poprawić efekt dostrzykując kwas, a ten znów się przesunął. I w ten sposób kilka razy na zmianę rozpuszczano i dostrzykiwano kwas. Od nakłuć i od ucisku kwasu powstały zwłóknienia. Gdy pacjentka trafiła do mnie, miała pod oczami siną, zapadniętą skórę, a policzek wyglądał jak przecięty na pół siną bruzdą. Wyglądała na tyle źle, że groziła jej utrata pracy, polegającej na kontaktach z klientami.

Bruzda była sina, bo przez cienką skórę prześwitywał przezroczysty kwas hialuronowy, który przepuszczał światło, dając tzw. efekt Tyndala. Pierwszą rzeczą, którą należało zrobić, było rozpuszczenie kwasu hialuronowego. Gdy to zrobiłem, sine zabarwienie bruzdy ustąpiło i wygląd pacjentki z miejsca się poprawił. Pozostało mi zająć zwłóknieniami, które utworzyły bruzdę, i pękniętym naczynkiem, które odpowiadało za zaczerwienienie skóry, oraz uszkodzoną od wielokrotnego kłucia i ucisku skórą, która miała inną strukturę. Zadziałałem więc laserem frakcyjnym, laserem na naczynka, osoczem bogatopłytkowym, ostrzykiwaniem preparatami rozpuszczającymi i zmiękczającymi skórę. Wyrównanie struktury skóry zajęło mi parę miesięcy. Od marca do września ubiegłego roku pacjentka miała kilkanaście zabiegów, po których wróciła do stanu sprzed swej feralnej wizyty w gabinecie medycyny estetycznej. Dopiero wówczas mogliśmy zacząć zabiegi, na których jej pierwotnie zależało czyli wyrównaniem zapadnięć/doliny łez.