7 grzechów głównych w medycynie estetycznej

W swojej pracy lubię wyzwania. Skomplikowane problemy inspirują mnie do poszukiwania niestandardowych rozwiązań, są wyzwaniem. Zazwyczaj nie są to szybkie i proste terapie, a raczej mozolne, trudne, wymagające myślenia i skojarzonych zabiegów. Ale to właśnie daje mi dużą satysfakcję,  rozwija myślenie i sprzyja tworzeniu nowych protokołów zabiegowych. Cieszę się, jeśli jestem w stanie pomóc. Coraz częściej przychodzą do mnie pacjenci, którzy słyszeli, że jestem „lekarzem od trudnych przypadków” i traktują mnie jak ostatnią deskę ratunku.

Często pojawiają się u mnie osoby, które wcześniej korzystały z usług innych gabinetów medycyny estetycznej i kosmetologicznych, ale zabiegi, którym się poddały zamiast poprawy przyniosły znaczne pogłębienie ich problemów, a osoby te zostały pozostawione same sobie z problemem. Rozumiem, że każdy może mieć gorszy dzień, każdemu może coś się nie udać (przyznaję otwarcie, że mnie też czasem się to zdarza), ale nie potrafię zrozumieć, że taki pacjent (który tym bardziej potrzebuje pomocy, bo jego problem estetyczny zamiast zniknąć pogorszył się) zostaje zostawiany sam sobie.

Oto trzy najbardziej drastyczne przykłady z ostatniego czasu:
– pacjentka z bliznami i przebarwieniami nad ustami, których nabawiła się wskutek usuwania wąsika metodą elektrokoagulacji;
– pacjentka z dużymi, brzydkimi bliznami na piersi, które są efektem usuwania rozstępów na biuście peelingiem chemicznym;
– pacjentka z przebarwieniami na całej twarzy, które zawdzięcza laserowi frakcyjnemu (taki zabieg na cała twarz wykonano jej, by zlikwidować kilka niewielkich przebarwień na czole).
Wymieniać mógłbym naprawdę długo.

Według mnie istnieje

7 grzechów głównych

popełnianych w gabinetach medycyny estetycznej:

1) Zła diagnoza pacjenta i tym samym niewłaściwa klasyfikacja do zabiegu.

2) Brak odpowiedniego sprzętu w gabinecie, który nadawałby się do zastosowania na dany problem (niby jest, ale wątpliwej jakości, nieserwisowany, rozkalibrowany)

2) Nieznajomość sprzętu, który się posiada, w związku z tym nieumiejętność wykorzystywania jego możliwości. A także nadmierne zaufanie do tego, co firmy produkujące i dystrybuujące sprzęt oraz preparaty mają do powiedzenia na temat działania i możliwości oraz wskazań terapeutycznych

3) Używania do zabiegów takiego sprzętu i metody, jakim gabinet dysponuje, a nie takiego, jaki byłby w danym przypadku potrzebny. W połączeniu z punktem pierwszym i nie daj Boże punktem drugim gwarantuje kłopoty

4) Brak doświadczenia i wiedzy, postępowanie z problemami estetycznymi według raz wyuczonych schematów

5)  Brak obserwacji w czasie zabiegu i po zabiegu (szczególnie jeśli jest potrzebna ich seria) tego, co się dzieje z pacjentem

6) Nadmierna pogoń za zyskiem i wykonywanie zabiegów, do których nie ma się ani odpowiedniego sprzętu ani kwalifikacji.

7) Pozostawienie pacjenta, u którego wystąpiło powikłanie, samego sobie z problemem, ewentualnie wmawianie, że to nie jest problem  i wszystko jest ok

To dlatego jest tyle osób z ustami jak kaczka, „klonów” twarzy wykonanych za pomocą tego samego schematu (typu: wstrzyknę kwas hialuronowy ileś centymetrów od oka czy nosa i dokładnie 0,5 ml czy 1ml, ani mniej ani więcej), problemów po laserach, peelingach, mikrodermoabrazjach i innych zabiegach.

Najczęstszym powikłaniem z jakim do mnie przychodzą pacjentki z innych gabinetów to przebarwienia, które są głównym powikłaniem po zabiegach kosmetycznych i medycyny estetycznej. To dlatego, że zabiegi są coraz intensywniejsze przez co bardzo mocno pobudzają skórę. Nigdy nie da się w stu procentach wyeliminować ryzyka pojawienia się przebarwienia, ale do lekarza (czy kosmetolożki i kosmetyczki) należy takie postępowanie, by to ryzyko zminimalizować oraz stosowanie odpowiednich, skutecznych i bezpiecznych metod ich usuwania, jeśli się już pojawiły.

Kilka dni temu przyszła do mnie pacjentka, której przypadek mocno mnie poruszył. Przestały mnie już dziwić przebarwienia po zabiegach mikrodermabrazji wykonywanych przez kosmetyczki. Ale u tej pacjentki przebarwienia się nasiliły wskutek zabiegów wykonanych przez certyfikowanego lekarza medycyny estetycznej w gabinecie, który funkcjonuje od kilka lat na rynku, bardzo mocno się promuje, chwali się certyfikatami typu przyjazna firma, a nawet był obecny w jednym z telewizyjnych programów urodowych. Jednym słowem można byłoby przypuszczać, że klientka idąc do niego, oddaje się w profesjonalne ręce. I znowu – odnosząc się do tego co wcześniej napisałem – nie chodzi mi o fakt wystąpienia jakiegoś powikłania po zabiegu, bo to się może zdarzyć.
Pacjentka trafiła do tego gabinetu, bo zaobserwowała u siebie przebarwienia wokół oczu. Uaktywniły się one wskutek słońca, ale miały podłoże hormonalne. Wiadomo, że w takich przypadkach trzeba postępować z wyczuciem i nie spieszyć się z intensywnością zabiegów. Odpowiedni byłby zabieg laserem bromkowo-miedziowy i warto byłoby włączyć do terapii laser Q-Swich mogący pracować w odpowiednim trybie na trudne przebarwienia. Tymczasem pacjentce najpierw wykonano zabieg laserem frakcyjnym ablacyjnym Fotona. Nie mogę się nadziwić, że ciągle traktuje się laser frakcyjny jako narzędzie do usuwania przebarwień. Nie wiem, czy to efekt niewiedzy, braku właściwego sprzętu, czy nadmiernego zaufania do firm, które lasery frakcyjne sprzedają. Bo przecież – będę to powtarzał do znudzenia – laser frakcyjny nie jest urządzeniem do usuwania przebarwień. Jeśli w trakcie zabiegów liftingujących czy odświeżających skórę nastąpi zmniejszenia przebarwień to zawsze trzeba to traktować jako efekt uboczny. Używanie lasera frakcyjnego celowe – jako lasera do przebarwień jest niewłaściwe, świadczy o niewiedzy. Dodatkowo skóra, która ma hormonalne skłonności do przebarwień tym bardziej nie lubi mocnych zabiegów, bo one sprawiają, że staje się mocno nadreaktywna i w miejsce usuniętego przebarwienia pojawiają się nowe, często ciemniejsze. Używanie zatem w takiej sytuacji mocnego lasera ablacyjnego to prosta droga do pogorszenia stanu skóry. Nawet jeśli wydaje się bezpośrednio po zabiegu, że laser zadziałał i pozbyliśmy się przebarwienia, to bardzo szybko pojawią się nowe, mimo stosowania kremów z filtrami i nie eksponowania skóry na słońce. Tak właśnie się stało u tej pacjentki.
Kiedy następnym razem pojawiła się w tym samym gabinecie dowiedziała się, że tym razem zabieg będzie przeprowadzony laserem frakcyjnym nieablacyjnym Palomar. Także ten laser nie nadaje się do usuwania przebarwień. Ale jeszcze bardziej niepokojące jest to, że przyczyną takiego wyboru nie była zdiagnozowana potrzeba pacjentki, ale to, że gabinet akurat taki sprzęt dostał do testowania od jego dystrybutora. Raczej nie znał więc jeszcze tego sprzętu, nie wiedział jakich parametrów użyć, jakich efektów i powikłań się spodziewać. Zapewne opierano się na uniwersalnych tabelkach z instrukcji obsługi i tym, co powiedział dystrybutor sprzętu.

Jednym słowem (moim zdaniem) – najpierw była zła diagnoza (za którą poszło złe dopasowanie narzędzia do problemu), a potem wykonanie zabiegu nie takim sprzętem, jaki należało, a takim, jaki akurat był pod ręką.
W efekcie czeka mnie kilka, jeśli nie kilkanaście, tygodni naprawiania cudzej ignorancji i niefrasobliwości.