KARBOKSYTERAPIA – jak nie wierzyć reklamom

Kiedy pisałem w ubiegłym miesiącu o karboksyterapii oraz o certyfikowaniu urządzeń w medycynie estetycznej nie sądziłem, że tak szybko powrócę do tego tematu. A jednak…

W artykule „Certyfikaty, wyroby medyczne i bezpieczeństwo w medycynie estetycznej” ostrzegałem przed urządzeniami, które nie mają certyfikatów medycznych, zaznaczając, że w przypadku karboksyterapii taki certyfikat powinno mieć nie tylko urządzenie, ale też gaz i sama butla oraz reduktor. Co może się stać, gdy te reguły nie są przestrzegane, pokazuje opisany przypadek klientki, która trafiła do mnie z powikłaniami. Gaz, którego użyto w zabiegu pochodził z kartridża zakupionego w hurtowni rowerowej (!). Przestrzegałem też przed urządzeniami do karboksyterapii, które nie mają regulowanego przepływu.

Jakiś czas po napisaniu tamtego tekstu otwieram czasopismo „LNE”, a tam reklama i artykuł sponsorowany, zachwalający zalety urządzenie do karboksyterapii, które skupia w sobie wszystkie opisane w moim artykule wady. Urządzenie to ma formę kompaktową – jest wielkości dużego długopisu, nie ma podłączanej butli z gazem, a jedynie niewielki kartridż. Promocja aparatu idzie w takim kierunku, że kupując go, nie trzeba inwestować w inne urządzenia (bo usunie cellulit, zmarszczki i cienie pod oczami, a nawet blizny potrądzikowe), a także, że osoba wykonująca nim zabiegi nie musi być lekarzem medycyny estetycznej. Zabiegi mają ponoć do 90 procent skuteczności, są bezpieczne i nie są bolesne.

To całkowicie nieprawdziwy przekaz. Największy mój sprzeciw budzi brak regulacji przepływu gazu. Podobno urządzenie podaje gaz w objętości 90 ml na minutę. To jest bardzo duży przepływ, którego – z braku regulacji – nie można ograniczyć. 90 ml na minutę oznacza 1,5 ml na sekundę. To tak jakby ktoś dawał nam zastrzyk i co sekundę wtłaczał pod skórę 1,5 ml substancji. Takie tempo podawania nie tylko uszkadza tkanki, ale też jest bolesne.

Proszę zauważyć, że jak się wykonuje zastrzyk, to robi się go powoli, żeby zmniejszyć bolesność. W urządzeniu, którego ja używam przepływ co prawda może być 100 ml/minutę ale stosowany w praktyce jest dużo niższy, bo od 30 do 60 ml na minutę i ma regulację, dzięki której inaczej dobieram parametry, gdy wykonuję zabieg na dużej powierzchni ud na tkankę tłuszczowa, a inaczej, gdy działam na małej i delikatnej powierzchni wokół oczu. Jeśli urządzenie z takim nieregulowanym przepływem zastosujemy na cellulit to, owszem, nie będzie negatywnych skutków ubocznych, poza bólem i niepotrzebnym urazem w tkance. Ale co się będzie działo w okolicach oczu? Ja nie umiem tego przewiedzieć. Czy potrafi przewidzieć to producent urządzenia? Nie sądzę.

Jeszcze kilka słów w kwestii bólu. Dyskomfort związany z zabiegami karboksyterapii wynika z rozpychania tkanek przez wtłaczany do tkanek CO2. To uczucie rozpychania jest bardziej bolesne od samego ukłucia igłą. Ból jest większy, gdy gaz jest zimny. W takich małych urządzeniach, jak to reklamowane, gaz musi być zimny, bo nie ma go jak ogrzać przed podaniem do skóry.

W profesjonalnych urządzeniach do karboksyterapii jest możliwość regulacji parametrów przepływu i podgrzania gazu (co oznacza mniejszy dyskomfort zabiegu). Gdyby komuś przyszło do głowy zakupić takie urządzenie, niech jeszcze poprosi o certyfikaty medyczne, i niech się nie zdziwi, gdy ich nie dostanie.

Zobacz też:
Poprawiam po innych. Powikłania w medycynie estetycznej